we zijn allemaal op zoek naar (een vorm van) geluk
In december 2015 was ik een dag in wat ze de Jungle van Calais noemen. Het is een vluchtelingenkamp ten noorden van de Franse stad Calais. Die dag heb ik er, samen met collega’s, geholpen met het opruimen van afval. Zoals kapot gewaaid tentmateriaal, matrassen en andere spullen die zijn achtergelaten door mensen op de vlucht.
De hulp was als een druppel op een gloeiende plaat, maar toch. Bergen van afval, verlaten tussen de bouwwerken, er kwam geen eind aan. Het was er koud, nat en modderig. Er is geen beschutting waardoor de wind er er vrij spel heeft. Het contrast qua onderdak is groot, van kleine tweepersoons popup tentjes, caravans tot de meer robuuste container bouwwerken gemaakt van hout en plastic om het geheel enigszins water- en winddicht te maken. Het is er een samenleving in een samenleving met gebrouwd kerkje, koffie- en theehuis en diverse winkeltjes voor etenswaar.
Er wordt nogal eens snel afgegeven dat het merendeel dat er verblijft ‘gelukzoekers’ zijn. Ik ben er maar één dag geweest maar ik kan zeggen dat je niet boft om daar met weinig perspectief vast te zitten.
Er nu na zoveel jaren kijk ik de foto’s terug en komt de gedachte bij me op…
Wat is geluk nu eigenlijk? En is ieder mens niet altijd op zoek naar een vorm van (en meer) geluk? Liefde, verbonden- en verdraagzaamheid, wederzijds respect daar word ik persoonlijk heel erg gelukkig van…
geluk dat is liefde, respect, verbonden- en verdraagzaamheid !